Welcome Home
Door: Dilara
Blijf op de hoogte en volg Dilara
13 Januari 2016 | Verenigde Staten, Portland
Hello from the other side!
Na 16,5 uur onderweg te zijn geweest ben ik eindelijk in Portland beland. 12 januari was echt een hele lange dag. ’s Ochtends om 8 uur vertrokken mijn ouders, Verna en ik vanuit Wijchen naar Schiphol.
Je vraagt je vast af waarom ik mijn blog “fenomaine” heb genoemd, dus even een sidenote: Tijdens de autorit zaten we een naam te bedenken voor dit blog. We kwamen uit op fenomaine, ten eerste omdat het woord fenomeen een uniek verschijnsel of bijzondere gebeurtenis betekent, en ik deze exchange toch best bijzonder vind. Ten tweede: puns.
Oke, moving on. Eenmaal op Schiphol was mijn broer als verrassing ook ineens gekomen, wat heel leuk was. Na het inchecken zijn we even rustig een kopje koffie gaan drinken en toen was het tijd om naar de gate te gaan. Iedereen was met me mee gelopen tot het niet meer kon, en toen was het tijd voor het afscheid. Dat was wel zwaar, het was ook het moment waar ik het meest tegenop zag. Gelukkig is dat nu achter de rug en nu is het tijd om hier te gaan genieten.
Mijn vlucht was opgesplitst in drie delen: van Amsterdam naar IJsland, van IJsland naar New York en van New York naar Portland. Het eerste deel van de reis ging perfect. Ik zat naast een vriendelijke jongen met lang en blauw haar die haribo beertjes met me deelde. Ik had inmiddels heel veel honger dus dat vond ik niet erg. Ik was nog nooit in IJsland geweest, en tot mijn grote verbazing (niet dus) was er overal ijs.
Best snel nadat ik was geland moest ik alweer in het vliegtuig naar NY. Ook dit ging prima. In het vliegtuig kwam ik ook nog mijn Nijmeegse studiegenoot Tom tegen, die blijkbaar ook in het vorige vliegtuig naar IJsland zat. Eenmaal in New York had ik ruim 4,5 uur overstap tijd. Ik moest mijn koffer ophalen en weer opnieuw inchecken en heb toen wat gegeten. Ik had inmiddels echt super veel honger, want het was ongeveer half twee ‘s nachts Nederlandse tijd en ik had sinds 2 uur 's middags niks meer gegeten. Dus zoals het een echte Amerikaan betaamt heb ik een pizza slice gehaald.
Gelukkig ging de tijd opzich best snel en was het al snel tijd om nog een uurtje te vliegen naar Portland. Daar werd ik opgehaald door een taxi van het hotel en kon ik gelukkig snel naar bed, waarna ik de volgende ochtend opgehaald zou worden door twee USM studenten.
En weet je wat er in de vliegtuigslurf stond toen ik uit het vliegtuig in Portland stapte?
Welcome home.
Na 16,5 uur onderweg te zijn geweest ben ik eindelijk in Portland beland. 12 januari was echt een hele lange dag. ’s Ochtends om 8 uur vertrokken mijn ouders, Verna en ik vanuit Wijchen naar Schiphol.
Je vraagt je vast af waarom ik mijn blog “fenomaine” heb genoemd, dus even een sidenote: Tijdens de autorit zaten we een naam te bedenken voor dit blog. We kwamen uit op fenomaine, ten eerste omdat het woord fenomeen een uniek verschijnsel of bijzondere gebeurtenis betekent, en ik deze exchange toch best bijzonder vind. Ten tweede: puns.
Oke, moving on. Eenmaal op Schiphol was mijn broer als verrassing ook ineens gekomen, wat heel leuk was. Na het inchecken zijn we even rustig een kopje koffie gaan drinken en toen was het tijd om naar de gate te gaan. Iedereen was met me mee gelopen tot het niet meer kon, en toen was het tijd voor het afscheid. Dat was wel zwaar, het was ook het moment waar ik het meest tegenop zag. Gelukkig is dat nu achter de rug en nu is het tijd om hier te gaan genieten.
Mijn vlucht was opgesplitst in drie delen: van Amsterdam naar IJsland, van IJsland naar New York en van New York naar Portland. Het eerste deel van de reis ging perfect. Ik zat naast een vriendelijke jongen met lang en blauw haar die haribo beertjes met me deelde. Ik had inmiddels heel veel honger dus dat vond ik niet erg. Ik was nog nooit in IJsland geweest, en tot mijn grote verbazing (niet dus) was er overal ijs.
Best snel nadat ik was geland moest ik alweer in het vliegtuig naar NY. Ook dit ging prima. In het vliegtuig kwam ik ook nog mijn Nijmeegse studiegenoot Tom tegen, die blijkbaar ook in het vorige vliegtuig naar IJsland zat. Eenmaal in New York had ik ruim 4,5 uur overstap tijd. Ik moest mijn koffer ophalen en weer opnieuw inchecken en heb toen wat gegeten. Ik had inmiddels echt super veel honger, want het was ongeveer half twee ‘s nachts Nederlandse tijd en ik had sinds 2 uur 's middags niks meer gegeten. Dus zoals het een echte Amerikaan betaamt heb ik een pizza slice gehaald.
Gelukkig ging de tijd opzich best snel en was het al snel tijd om nog een uurtje te vliegen naar Portland. Daar werd ik opgehaald door een taxi van het hotel en kon ik gelukkig snel naar bed, waarna ik de volgende ochtend opgehaald zou worden door twee USM studenten.
En weet je wat er in de vliegtuigslurf stond toen ik uit het vliegtuig in Portland stapte?
Welcome home.
-
13 Januari 2016 - 21:51
Pim:
Ja! Zo leuk dat je dit ook doet!
Dit is leuk, want ten eerste ben je mijn Maine bitch en ten tweede: puns.
Mijne gaat ooit New OrLEAVING heten FYI. -
13 Januari 2016 - 21:55
Sandra:
Hee Dilara!
LEUK zo'n verslagje! En fijn om te weten dat alles prima is verlopen, met al die vluchten enzo.. en nu op de plaats van bestemming. Ik zal je verslagen volgen, en wens je vooral veel plezier en gezelligheid daar Bye! -
13 Januari 2016 - 22:05
Monica:
Dat doe je goed en wat een leuk geschreven verslag van je reis! Hopelijk voel je je snel 'at home' in je dorm, op USM en in Portland. Veel liefs -
13 Januari 2016 - 22:55
Oma:
Wat een leuk verslag om te lezen. Ik heb het ook aan opa laten lezen. Veel succes daar en een dikke knuffel van onsxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
