A Country Named Amsterdam

Het heeft wat langer geduurd voordat ik weer iets kon schrijven, MIJN EXCUSES. Ik merkte dat mensen ongeduldig werden (Anouk) dus ik zal toch maar wat vertellen, want peer pressure. Ik heb eigenlijk niet zo heel veel nieuws meegemaakt om over te schrijven. Niet dat het hier zo saai is, maar het gewone leven is weer begonnen en dat is niet echt super exciting om te lezen.

Ik begin steeds meer een sociale kring op te bouwen, wat wel leuk is aangezien ik dus nooit ergens alleen ben. Als ik in de kantine ben zie ik altijd wel iemand om bij te gaan zitten en ’s avonds is er altijd wel iemand om mee te chillen. Voordeel aan één van de twee exchange students zijn, is dat de rest allemaal Amerikaans is, dus ik heb al veel Amerikaanse vrienden gemaakt wat toch wel een beetje mijn doel was.

De dag dat ik mijn laatste blog postte ben ik gaan schaatsen, wat speciaal voor USM studenten werd georganiseerd. Ik was in eerste instantie niet van plan te gaan, want het was in South Portland, best ver van de Portland campus af. Je kan er eigenlijk alleen met een auto komen, maar op de Portland campus kwam ik Young tegen. Hij ging met de auto naar het schaatsen en ik kon met hem meerijden. Het was ook nog eens helemaal gratis voor USM studenten! #nederlander.
Op donderdag was er Pingo georganiseerd (oftewel prijzen bingo, don’t ask) maar ik had niks gewonnen ☹.

Vrijdag was mijn vrije dag en for some reason was het een dag vol ijshockey. ’s Middags ging ik naar een vrouwenhockey wedstrijd, en ’s avonds naar een mannenhockey wedstrijd. Die avond ben ik met Nick, Alex en Teremy naar de enige bar hier in Gorham geweest. Sad, I know, maar je moet toch wat zonder Café Jos.

Verder heb ik het druk gehad met het voorbereiden van colleges en opdrachten maken.
Mijn colleges zijn over het algemeen super interessant. Ik heb bijvoorbeeld het vak African American History, wat gegeven wordt door een super well-dressed black man, die alles zo kan vertellen zodat je het echt voor je zit. Ook heb ik Women and Genderstudies, vol met gepassioneerde feministen die niet bang zijn voor een discussie, maar dat is misschien soms iets te veel van goede. Zo gaan ze steeds harder praten of halen ze er compleet andere onderwerpen bij. Op een gegeven moment ging het over Donald Trump, en toen wilde iedereen ineens in Nederland komen wonen. Wat mij betreft zijn ze welkom, alhoewel Nederlandse politiek ook niet altijd je-van-het is. Maar alles beter dan een oude republikein die wil daten met zijn dochter??

Verder heeft mijn kamergenoot natuurlijk weer veel op bed gelegen, maar we praten wel steeds meer. Dit zijn dan meestal gesprekken over school en hoe shitty het wel niet is. Ik denk dat ze liegt over haar afkomst. Ze zegt dat ze uit Massachusetts komt, maar ik heb een sterk vermoeden dat ze stiekem gewoon uit Hatert komt. Ze heeft me wel uitgenodigd om vanavond met haar, haar zusje en haar best friend te chillen op de kamer. (Wat ook mijn kamer is, dus… thanks?) Gisteren hebben we ook samen gegeten, dus het gaat slowly but steady.

By the way, ze bestaan echt: Amerikanen die denken dat Amsterdam een apart land is. Van de week zat ik een keer met Teremy in mijn dormitory te chillen, toen een jongen vroeg: “The Netherlands, isn’t that right next to Amsterdam?” Silly Americans.